Zero Conditional, czyli zerowy tryb warunkowy

Zerowy tryb warunkowy (zero conditional) jest prawdopodobnie najmniej omawianym zagadnieniem jeśli chodzi o okresy warunkowe w języku angielskim. Nie oznacza to jednak, że jest mniej ważny od pozostałych – tak jak pierwszy, drugi, czy trzeci tryb warunkowy, zero conditional pozwala nam mówić o sytuacjach, które spotykamy w swoim codziennym życiu.

W tym artykule opiszemy dokładnie użycie oraz strukturę zerowego trybu warunkowego, pokażemy przykłady, a także porównamy go z pierwszym trybem warunkowym.

Kiedy używamy trybu zerowego?

Zerowy tryb warunkowy w języku angielskim używany jest do przedstawiania faktów, zjawisk naturalnych czy fenomenów, które zawsze są prawdą i pozostają niezmienne. Możemy tutaj pomyśleć o prawach fizyki, chemii czy biologii. Zerowego trybu warunkowego używamy również do opisania sytuacji, które na pewno wydarzą się w przyszłości.

Jak tworzymy zerowy tryb warunkowy?

Konstrukcja zerowego trybu warunkowego jest bardzo prosta:

If + Present Simple , Present Simple

 

Obie części zdania, zarówno zdanie rozpoczynające, jak i warunkowe, tworzone są za pomocą czasu teraźniejszego prostego. Słówko If możemy zastąpić również słowami When lub Whenever.

W zdaniach warunkowych dość istotna jest interpunkcja. Jeśli zaczynamy zdanie od If/When/Whenever, druga część zdania musi być poprzedzona przecinkiem. Jeśli jednak zaczynamy nasze zdanie od main clause (czyli części mówiącej o rezultacie), przecinek jest pomijany.

Spójrzmy na przykłady, aby uporządkować dotychczas poznane informacje.

Zero conditional: przykłady

Mimo iż zerowy tryb warunkowy jest bardzo prosty w swojej strukturze, warto przytoczyć kilka przykładów. W szczególności zwróćcie uwagę na interpunkcję oraz użycie czasu Present Simple.

• If water reaches 100 degrees, it boils. – Jeśli woda osiąga 100 stopni Celsjusza, wrze.
• If you put water in the freezer, it turns into ice. – Jeśli włożysz wodę do zamrażarki, zmienia się w lód.
• You get sick when you’re exposed to germs. – Chorujesz kiedy jesteś wystawiony na bakterie.
• You gain weight when you eat too many calories. – Przybierasz na wadze kiedy jesz za dużo kalorii.
• If you spend too much time in front of the TV, your eyes hurt. – Jeśli spędzasz za dużo czasu przed telewizorem, bolą Cię oczy.

Bonus: Jak rozróżnić 0 i 1 tryb warunkowy?

Swoim zastosowaniem, strukturą, czy nawet tłumaczeniem, zerowy tryb warunkowy może do złudzenia przypominać pierwszy tryb warunkowy. Jak więc odróżnić od siebie te dwie konstrukcje?

Pamiętajcie, że w zerowym trybie warunkowym mówimy o rzeczach niezmiennych; takich, które wydarzą się na pewno w każdych warunkach.

Pierwszy tryb warunkowy, choć wysoce prawdopodobny i odnoszący się do teraźniejszości czy bliskiej przyszłości, potrzebuje jednak konkretnego spełnionego warunku do osiągnięcia rezultatu.

O pierwszym trybie warunkowym będziecie mogli przeczytać już za tydzień w naszym kolejnym artykule!

Podsumowanie

Zerowy tryb warunkowy – Zero Conditional – tworzymy przy pomocy użycia czasu teraźniejszego prostego (Present Simple). Zdanie warunkowe wprowadzamy za pomocą słów If, When, Whenever. Jeśli zaczynamy zdanie od If clause, musimy postawić przecinek. Jeśli jednak zaczynamy zdanie od części mówiącej o rezultacie (main clause), przecinek nie jest konieczny.

Używajmy zerowego trybu warunkowego do mówienia o faktach, niezmiennych zjawiskach przyrodniczych, czy sytuacjach, które zawsze są prawdziwe.