Grammar Point: stopniowanie przymiotników w języku angielskim

Lepszy, szybszy, najpiękniejszy. Stopniowanie przymiotników jest nieodłączną częścią naszego codziennego języka – używamy go do porównań, wyrażania opinii, czy też stwierdzania faktów. I robimy to zupełnie naturalnie; w końcu doskonale wiemy, jakie formy ma dany przymiotnik. A jak wygląda ten proces w języku angielskim?

W tym poście przedyskutujemy dwa rodzaje stopniowania, typy angielskich przymiotników, a także wyjątki i stopniowanie „w dół”.

Zanim zaczniemy, misja dla Was – spróbujcie każdy przedstawiony przykład przetłumaczyć na polski. Możecie być zaskoczeni, jak wiele jest podobieństw w stopniowaniu przymiotników między angielskim, a naszym ojczystym językiem!

Rodzaje stopniowania

W języku angielskim istnieją dwa rodzaje stopniowania:

• Krótkie, kiedy do przymiotników dodajemy końcówki –er i (the) –est.
• Opisowe, kiedy przed przymiotnikiem dopisujemy słowa more i the most.

Oczywiście, jest również stopniowanie przymiotników nieregularnych, jednak jak to bywa w przypadku wyjątków – nie mamy tutaj określonych reguł.

Znając już rodzaje stopniowania, zapewne zadajecie sobie teraz pytanie: w jakich sytuacjach używamy którego?

Stopniowanie krótkie, jak podpowiada sama nazwa, używamy do przymiotników krótkich (jednosylabowych). Opisowe natomiast służy do stopniowania przymiotników długich (dwu- i wielosylabowych). Typy przymiotników i ich wyjątki omawiamy w następnej sekcji.

Przymiotniki regularne: zasady stopniowania

Zaczniemy od przymiotników regularnych, czyli tych, które stosują się do ogólnie przyjętych zasad stopniowania w języku angielskim.

Przymiotniki jednosylabowe

Przymiotniki jednosylabowe, jak może podpowiedzieć nam nazwa, składają się tylko i wyłącznie z jednej sylaby. Takie przymiotniki stopniujemy w sposób krótki, tj. poprzez dodanie końcówek. Spójrzmy na przykłady:

• Smart – smarter – the smartest
• Fast – faster – the fastest
• Large – larger – the largest

Przymiotniki jednosylabowe zakończone na spółgłoskę, którą poprzedza samogłoska, zapisujemy z podwójną spółgłoską na końcu. Oto przykłady:

• Big – bigger – the biggest
• Thin – thinner – the thinnest
• Hot – hotter – the hottest

Przymiotniki dwusylabowe

Przymiotniki dwusylabowe dzielą się na te, które stopniujemy w sposób krótki i opisowy.

Większość przymiotników dwusylabowych stopniujemy opisowo:

• Famous – more famous – the most famous
• Handsome – more handsome – the most handsome

Istnieje natomiast grupa przymiotników dwusylabowych, które stopniujemy poprzez dodawanie końcówek. Są to przymiotniki zakończone na -y, -ow, -er, oraz -le.

• Happy – happier – the happiest
• Narrow – narrower – the narrowest
• Clever – cleverer – the cleverest
• Gentle – gentler – the gentlest

Przymiotniki wielosylabowe

Przymiotniki wielosylabowe stopniujemy wyłącznie opisowo.

Przymiotniki nieregularne

Wreszcie dochodzimy do grupy przymiotników, która rządzi się swoimi prawami – przymiotniki nieregularne. Tutaj niestety nie mamy zasad związanych z krótkim bądź opisowym stopniowaniem – każdy z tych przymiotników ma swoją własną, unikatową formę. Oto 4 najpopularniejsze przymiotniki nieregularne:

*Możemy spotkać dwie pisownie tego przymiotnika. Further będzie tym częściej spotykanym, ponieważ odnosi się do odległości zarówno metaforycznie, jak i fizycznie. Słówka farther użyjemy jednak tylko i wyłącznie do określenia faktycznej, fizycznej odległości.

**Przymiotnik old stopniujemy w sposób nieregularny tylko wtedy, gdy mówimy o hierarchii, np. rodzinnej czy społecznej. W każdym innym przypadku stosujemy stopniowanie krótkie: old – older – the oldest.

Stopniowanie przymiotników „w dół”

Poza stopniowaniem „w górę” (bardziej – najbardziej), możemy również stopniować w drugą stronę (mniej – najmniej). Tutaj z pomocą przyjdą nam dwa słówka, które zastosujemy dla wszystkich typów przymiotników*:

• Less, przy stopniu niższym
• The least, przy stopniu najniższym.

*W teorii nic nie stoi na przeszkodzie, aby powiedzieć „less big”. Może to jednak brzmieć nienaturalnie dla native speakera; w takiej sytuacji lepiej posiłkować się przeciwieństwem, i zamiast tego użyć „smaller”. W praktyce więc stopniowanie „w dół” będzie szczególnie przydatne dla przymiotników dwu- i wielosylabowych.

Extra tips 💡

Teoria za nami – czas na garść porad, które nie tylko usystematyzują naszą dotychczasową wiedzę, ale też podpowiedzą, jak pewniej stopniować angielskie przymiotniki.

💡 Stopniujemy głównie w celach porównawczych. W języku angielskim wprowadzamy tę strukturę poprzez dodanie than:

• My sister is older than me.
• His car is more expensive than mine.

Zauważcie, że porównujemy przymiotniki tylko w stopniu wyższym. Stopień najwyższy występuje w zdaniu samotnie:

• My sister is the eldest.
• His car is the most expensive.

Chcielibyście jeszcze bardziej zaznaczyć stopień wyższy? Użyjcie much!

• This meal is much more expensive than it was last year!
• She is much older than you. Are you sure about this?

💡 W przypadku przymiotników złożonych stopniujemy albo pierwszy wyraz, albo całość przymiotnika:

• I’m sorry, but your brother is better-looking than you. (positive: good-looking)
• I really need a better-paid job these days. (positive: well-paid)
• This is the most old-fashioned armchair I’ve ever seen! (positive: old-fashioned)

💡 Follow your gut!

Intuicja w nauce i korzystaniu z języka obcego jest nieoceniona. Wahasz się, jakiego rodzaju stopniowania użyć? Zobacz, która forma Twoim zdaniem brzmi bardziej naturalnie! Gwarantuję, że w wielu przypadkach będzie to poprawna odpowiedź. ✅

Wyższy i najwyższy – podsumowanie

Mamy nadzieję, że ten kompleksowy poradnik nie tylko przybliżył Wam strukturę stopniowania angielskich przymiotników, ale też odczarował nieco spojrzenie na gramatykę. W końcu nie taki diabeł straszny, jak go malują!

Dajcie znać, czy ten post okazał się dla Was pomocny 💬 Jakie inne struktury gramatyczne chcielibyście zobaczyć w kolejnych wydaniach Grammar Point? 🤔